Bij één van mijn cursisten komt de inspecteur op bezoek. Hij komt kijken naar haar rekenonderwijs. Of het wel effectief is. Ze neemt een rekenles uit ‘Zinvol Tekenen met Kinderen’ en leert haar kleuters achteruit tellen door hen een mandala met tien katjes te laten tekenen. Ze speelt er een spel mee waarin telkens één dier verdwijnt. Zo ontdekken de kleuters dat je ook achteruit kunt tellen en leren spelenderwijs wat aftrekken is. De getallenrij is geen nietszeggend versje, maar blijkt een beweging te zijn! Als kleuter sta je nog wel eens voor verrassingen!
Juf is er met dit spel op uit dat er in het kleuterbrein een innerlijk beeld ontstaat dat zichzelf vanuit de rekenbeweging ontvouwt. Handig om dat in je hoofd te hebben! Zo heb je later als je in gedachten met getallen moet goochelen tenminste wat grip op de zaak.
Ze is een uur bezig om de kinderen met sport en spel het lied ‘Er zaten tien zwarte katten’ te leren, hen tien katjes in tien taartpunten in een cirkel te laten tekenen en die tien taartpunten tot op de cirkelrand los te snijden. Dat lossnijden is even een werkje, maar omdat niet alle kinderen tegelijk klaar zijn is dat goed te doen. Tenslotte vouwen de kinderen onder het zingen van het lied één voor één de vakjes open, waardoor er steeds een beestje minder in de cirkel zit. Op het laatst zijn alle katten weg en verschijnt er een stralende zon. Natuurlijk krijgt die ook nog een kleurtje. Als je de stralen daarna weer dicht doet, komen alle tien de katjes weer terug!
Wie kan er nou niet rekenen?
Na afloop is het commentaar van de inspecteur: Ja, leuke les, maar veel te tijdrovend. Houdt u zich voortaan aan de lessen uit de methode. De juf blijft verbijsterd achter. Ze heeft voor de prijs van één uur salaris een zangles, een taalles, een tekenles, een sportles én een rekenles gegeven. En het geleerde zit ‘geheid’. Ze hoeft niet één kind later bijles te geven. Wie kan er hier nu niet rekenen?
Thuis worden de zonnetjes warm ontvangen. Wat een mooie zon! Zich niet bewust van de perikelen met de inspecteur spelen de kinderen nog weken op het klimrek: er zitten tien zwarte katten boven op het dak, tien zwarte katten bovenop het dak, en als één van de katten neervalt met een smak, zitten er negen zwarte katten boven op het dak, negen zwarte katten… Pats! Boem! Weer een katje weg! De kinderen uit de ander klassen spelen vrolijk mee en uiteraard willen die ook zo’n zon.
In veel gezinnen is het lied inmiddels opgenomen in het gezinsrepertoire. Jongere broertjes en zusjes kennen het al voor ze op school zitten. Kassa! Die hoeven al niet meer te leren om achteruit te tellen! Kan juf wat anders doen, tellen of ze wel genoeg salaris krijgt bijvoorbeeld…
Kan jij slim rekenen?
Wil jij ook zo’n multifunctionele juf/meester worden en meer bereiken door minder hard te werken? In september start er weer een jaaropleiding Zinvol Tekenen met kinderen.
Er is nog plaats voor enkele cursisten dus meld je snel aan.
Ik was tot 2016 hoofdredacteur van Educare en initiator van het project Opgroeien in verbondenheid. Educare gaat verder als Kiind. Ik schreef: 'Educreation, hoe kinderen leren spreken, rekenen, schrijven en lezen in verbondenheid met zichzelf, de ander en de wereld' en: 'Aanraken, een levensbehoefte', over onderlinge kindermassage en aanraakspelen op school en in de kinderopvang.
In 2020 lanceerde ik Villa Overvloed, een ontmoetingsplek voor ouders, leerkrachten en opvoeders die zich graag inzetten voor een rijke leer- en leefomgeving. Hiermee bedoel ik een voedende omgeving waarin veel valt te beleven en volwassenen en kinderen zich samen ontwikkelen in verbinding met zichzelf, de ander en de wereld, met de natuur als onuitputtelijke inspiratiebron: